ΤΡΑΧΕΙΑΚΗ ΑΚΑΡΙΑΣΗ
ΑΙΤΙΟ: Το άκαρι Acarapis woodi
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Είναι σχετικά μη διαδεδομένη ασθένεια στην Ελλάδα η οποία οφείλεται στο μικροσκοπικό αυτό άκαρι που εισέρχεται στις αναπνευστικές τραχείες των μελισσών.
Μέσα στις τραχείες τρέφεται και πολλαπλασιάζεται με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων,να εμποδίζεται η κυκλοφορία του αέρα, οι μέλισσες να μην μπορούν να πετάξουν και να πεθαίνουν συχνά μπροστά στην κυψέλη.
Η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο εργαστηριακά
ΠΡΟΛΗΨΗ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η χρήση καπνιστικών ακαρεοκτόνων (π.χ καπνίζουσες ταινίες με δραστική ουσία το bromopropylate) ή της μενθόλης (αιθέριο έλαιο) επιτρέπει την θεραπεία απο την ασθένεια αυτή.
ΒΑΡΟΙΚΗ ΑΚΑΡΙΑΣΗ
ΑΙΤΙΟ:Το άκαρι Varroa jacobsoni
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Το άκαρι αυτό φαίνεται με γυμνό μάτι σαν μικρό καφετί τσιμπούρι.Στις μέλισσες βρίσκεται συχνα στο θώρακα και τη κοιλιά. Μπορεί όμως, αν η προσβολή είναι μεγάλη να το δούμε να περπατάει πανω στα πλαίσια. Τρέφεται με την αιμολέμφο, υγρό του σώματος της μέλισσας, με αποτέλεσαμ οι μέλισσες να γίνονται αδύναμες και να πεθαίνουν νωρίτερα απο οτι οι υγιείς. Το άκαρι γεννάει τα αυγά του μέσα στο κελί που έχει γεννήσει η βασίλισσα.Μέσα στο κελί που εξελίσσεται ο γόνος εξλίσσεται και το άκαρι.
Το αποτέλεσμα της προσβολής των ακάρεων στο γόνο μπορεί να είναι ο θάνατος και το σάπισμα του γόνου (σηψιγονία).΄
Αν ο γόνος δεν νεκρωθεί, έχουμε εξέλιξη του σε ακμαία τα οποία όμως συχνά παρουσιάζονται με παραμορφώσεις στα πόδια, σώμα και κυρίως στα φτερά.Αποτέλεσμα είναι τα ανάπηρα άτομα να πετιούνται απο τις υγιείς μέλισσες έξω απο την κυψέλη.
Μπορεί ακόμα να βγούν κανονικά στην εμφάνιση τέλοια άτομα, τα οποία όμως έχπουν μικρότερη διάρκεια ζωής και γενικ΄΄ως είναι λιγότερο ανθεκτικά και παραγωγικά.
Η τελική κατάληξη του μελισσιού (μετά απο 2-3 χρόνια περίπου της προσβολής του, απο το παράσιτο) είναι η καταστροφή του.
Η μτάδοση του ακάρεως απο μελίσσι σε μελίσσι γίνεται πολύ εύκολα κυρίως με τους κυφήνες (το γόνο των οποίων προτιμά ιδιαίτερα)
ΠΡΟΛΗΨΗ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η επέμβαση με ειδικά ακαρεοκτόνα φάρμακα πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο για να μήν επιτραπεί η ανάπτυξη μεγάλων πληθυσμών του παρασίτου.
Καλύτερη εποχή εφαρμογή του φαρμάκου είναι όταν δεν υπάρχει καθόλου γόνος ή όταν αυτός είναι πολύ περιορισμένος (π.χ τέλος φθινοπόρου,χειμώνας)
Οι δραστικές ουσίς fluvalinate,coumaphos που εφαρμόζοναται με διάφορους τρόπους (ταινίες ψεκασμοί κ.α) έχουν δείξει αξιόλογη δράση αλλά και πολλές άλλες ενώσεις (όπως το μυρμηκικό οξύ, αιθέρια έλαια κ.α) χρησιμοποιούνται με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι ασθένειες αυτές των μελισσιών δεν επηρεάζουν και δεν προσβάλουν τον άνθρωπο μέσα απο τα προιόντα της κυψέλης (μέλι,βασ.πολτός,κερί κ.α)
Στην επόμενη ανάρτηση θα μιλήσουμε για τον κηρόσκωρο και για την Μελισσόψειρα.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Είναι σχετικά μη διαδεδομένη ασθένεια στην Ελλάδα η οποία οφείλεται στο μικροσκοπικό αυτό άκαρι που εισέρχεται στις αναπνευστικές τραχείες των μελισσών.
Μέσα στις τραχείες τρέφεται και πολλαπλασιάζεται με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων,να εμποδίζεται η κυκλοφορία του αέρα, οι μέλισσες να μην μπορούν να πετάξουν και να πεθαίνουν συχνά μπροστά στην κυψέλη.
Η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο εργαστηριακά
ΠΡΟΛΗΨΗ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η χρήση καπνιστικών ακαρεοκτόνων (π.χ καπνίζουσες ταινίες με δραστική ουσία το bromopropylate) ή της μενθόλης (αιθέριο έλαιο) επιτρέπει την θεραπεία απο την ασθένεια αυτή.
ΒΑΡΟΙΚΗ ΑΚΑΡΙΑΣΗ
ΑΙΤΙΟ:Το άκαρι Varroa jacobsoniΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Το άκαρι αυτό φαίνεται με γυμνό μάτι σαν μικρό καφετί τσιμπούρι.Στις μέλισσες βρίσκεται συχνα στο θώρακα και τη κοιλιά. Μπορεί όμως, αν η προσβολή είναι μεγάλη να το δούμε να περπατάει πανω στα πλαίσια. Τρέφεται με την αιμολέμφο, υγρό του σώματος της μέλισσας, με αποτέλεσαμ οι μέλισσες να γίνονται αδύναμες και να πεθαίνουν νωρίτερα απο οτι οι υγιείς. Το άκαρι γεννάει τα αυγά του μέσα στο κελί που έχει γεννήσει η βασίλισσα.Μέσα στο κελί που εξελίσσεται ο γόνος εξλίσσεται και το άκαρι.
Το αποτέλεσμα της προσβολής των ακάρεων στο γόνο μπορεί να είναι ο θάνατος και το σάπισμα του γόνου (σηψιγονία).΄
Αν ο γόνος δεν νεκρωθεί, έχουμε εξέλιξη του σε ακμαία τα οποία όμως συχνά παρουσιάζονται με παραμορφώσεις στα πόδια, σώμα και κυρίως στα φτερά.Αποτέλεσμα είναι τα ανάπηρα άτομα να πετιούνται απο τις υγιείς μέλισσες έξω απο την κυψέλη.
Μπορεί ακόμα να βγούν κανονικά στην εμφάνιση τέλοια άτομα, τα οποία όμως έχπουν μικρότερη διάρκεια ζωής και γενικ΄΄ως είναι λιγότερο ανθεκτικά και παραγωγικά.
Η τελική κατάληξη του μελισσιού (μετά απο 2-3 χρόνια περίπου της προσβολής του, απο το παράσιτο) είναι η καταστροφή του.
Η μτάδοση του ακάρεως απο μελίσσι σε μελίσσι γίνεται πολύ εύκολα κυρίως με τους κυφήνες (το γόνο των οποίων προτιμά ιδιαίτερα)
ΠΡΟΛΗΨΗ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η επέμβαση με ειδικά ακαρεοκτόνα φάρμακα πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο για να μήν επιτραπεί η ανάπτυξη μεγάλων πληθυσμών του παρασίτου.
Καλύτερη εποχή εφαρμογή του φαρμάκου είναι όταν δεν υπάρχει καθόλου γόνος ή όταν αυτός είναι πολύ περιορισμένος (π.χ τέλος φθινοπόρου,χειμώνας)
Οι δραστικές ουσίς fluvalinate,coumaphos που εφαρμόζοναται με διάφορους τρόπους (ταινίες ψεκασμοί κ.α) έχουν δείξει αξιόλογη δράση αλλά και πολλές άλλες ενώσεις (όπως το μυρμηκικό οξύ, αιθέρια έλαια κ.α) χρησιμοποιούνται με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι ασθένειες αυτές των μελισσιών δεν επηρεάζουν και δεν προσβάλουν τον άνθρωπο μέσα απο τα προιόντα της κυψέλης (μέλι,βασ.πολτός,κερί κ.α)
Στην επόμενη ανάρτηση θα μιλήσουμε για τον κηρόσκωρο και για την Μελισσόψειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου